ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ, 1938-1945

ΟΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΚΟΙΝΩΝΙΕΣ & ΟΙΚΟΝΟΜΙΕΣ ΣΤΟ ΣΤΟΧΑΣΤΡΟ ΤΟΥ ΝΑΖΙΣΤΙΚΟΥ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΥ, 1938-1945

ΧΑΡΤΗΣ ΠΟΛΕΜΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ Β' ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ

  Αρχικά, αρκετοί έβλεπαν το γερμανικό κεντρικό σχεδιασμό ως μόνη λύση, ειδικά μετά την πτώση της Γαλλίας. Η ραγδαία πτώση της Γαλλίας ενίσχυσε αντιλήψεις περί εγγενών ανεπαρκειών του καπιταλισμού & της αστικής κοινωνίας, ενώ αναδείκνυε τη γερμανική υπεροχή.

Η μάχη της Αγγλίας έδειξε όμως πως κι αυτός ο πόλεμος δε θα είναι σύντομος, ενώ τα πρώτα δείγματα γερμανικής πολιτικής προς τις κατεχόμενες χώρες κατέδειξε πως η ολοσχερής υποταγή στις ναζιστικές προτεραιότητες αποτελούσε προϋπόθεση του κεντρικού σχεδιασμού. Η «νέα ευρωπαϊκή τάξη» μόνο σαν γερμανική τάξη μπορούσε να γίνει αποδεκτή. 

Στα πλάνα των Ναζί ήταν η ενοποίηση της Δυτικής Ευρώπης & η δημιουργία ζώνης ελεύθερης από δασμούς, με παράλληλη επένδυση κεφαλαίων στις λιγότερο αναπτυγμένες περιοχές και σύναψη προνομιακών εμπορικών συμφωνιών.

Ωστόσο, ο γερμανοκεντρισμός & η πολιτική διατήρησης του μέσου γερμανικού βιοτικού επιπέδου οδήγησαν σε νέα «φεουδαρχοποίηση» της Ευρώπης.

Τα οικονομικά επιτελεία που συνόδευαν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής απαλλοτρίωναν τις εβραϊκές επιχειρήσεις και καθιστούσαν τις υπόλοιπες υπό άμεσο γερμανικό έλεγχο. Έτσι, η βαριά βιομηχανία στην πλειοψηφία της όπως και τα ορυχεία που βρίσκονταν στην Κεντρική Ευρώπη ενσωματώθηκε στην γερμανική «εθνική βιομηχανία», ενώ τα παραγόμενα σιδηρομεταλλεύματα & ορυκτά αποροφούνταν ως επί το πλείστον από τα γερμανικά εργοστάσια.

Σε Ανατολική Ευρώπη & Βαλκάνια ασκήθηκε – με προτροπή του GÖring – πρακτική λεηλασίας των φυσικών πόρων

Ο ΟΛΟΚΑΥΤΩΜΑ-ΕΙΚΟΝΕΣ ΦΡΙΚΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΓΕΡΜΑΝΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟΠΕΔΟ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗΣ ΣΤΟ ΝΟΡΤ ΧΑΟΥΖΕΝ

 με εφιαλτικό αντίκρισμα στις αγροτικές οικονομίες της Ουκρανίας, της Ρωσίας & των Βαλκανίων. Το φυσικό επακόλουθο τέτοιων πρακτικών ήταν η λιμοκτονία των τοπικών πληθυσμών, αλλά και όσοι ακόμα επιβίωναν υποχρεώνονταν σε καταναγκαστική εργασία, δίχως καμία αντιπαροχή, γεγονότα που εκτόξευσαν κατακόρυφα τους δείκτες θνησιμότητας. Κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες, ακόμα και κάποιοι Γερμανοί παρατηρητές αμφέβαλαν για τη δυνατότητα επιβίωσης των τοπικών πληθυσμών – όπως και για την οικονομική ορθότητα της ναζιστικής πολιτικής λεηλασίας. 

Από τις αρχές του 1942 η ναζιστική Γερμανία εγκαταλείπει τα σχέδια ενοποιημένης ευρωπαϊκής αγοράς και θέτει σε εφαρμογή τον «ολοκληρωτικό πόλεμο» που πρακτικά μεταφράστηκε σε εντατικοποίηση καταλήστευσης των φυσικών πόρων των κατεχόμενων χωρών.

Η γερμανική πολιτική διαχείρισης των ευρωπαϊκών οικονομιών & κοινωνιών, επηρεάστηκε αν όχι εκμαιεύθηκε από το γερμανικό ρατσισμό, ο οποίος τελικά αναδείχτηκε ως η μόνη «οργανώτρια αρχή» για το μέλλον της Ευρώπης. Στην ιεραρχικά δομημένη βιολογική κλίμακα των λαών της Ευρώπης, στην κεφαλή τείθονταν αυτοδίκαια η γερμανική φυλή ως ανώτερη όλων, ακολουθούσαν φυλές στην μέση της κλίμακας που είχαν δεσμούς με τα γερμανικά φύλα και είχαν κάπως ευνοϊκότερη αντιμετώπιση, όπως: Βέλγοι, Ολλανδοί, Γάλλοι, Άγγλοι κ.α., ενώστη βάση έρχονταν οι φυλές των υπάνθρωπων όπως: Εβραίοι, Τσιγγάνοι, Πολωνοί, Ουκρανοί, και εν γένει Σλάβοι. 

Η διεύρυνση του λεγόμενου «ζωτικού χώρου», απαραίτητου για την ελεύθερη και απερίσπαστη ανάπτυξη της γερμανικής φυλής προϋπόθετε αφενός την πύκνωση των εκτός Γερμανίας γερμανικών πληθυσμών, στις κεντρικές & ανατολικές μεθοριακές περιοχές, με μετακινήσεις πληθυσμών και αφετέρου την εφαρμογή της πολιτικής που ονομάστηκε «τελική λύση». Η τελευταίαδεν ήταν άλλη από την γενοκτονία που εφάρμοσαν οι ναζί στα στρατόπεδα συγκέντρωσης για την εξαφάνιση της απειλής των «υπανθρώπων».

ΧΙΤΛΕΡ: Ο ΑΡΧΗΓΟΣ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΚΟΜΜΑΤΟΣ (ΝΑΖΙ)

  Χάρη στην «τελική λύση» 6.000.000 Εβραίοι, 500.000 τσιγγάνοι & εκατομμύρια Πολωνοί, Ρώσοι Ουκρανοί, Σέρβοι και άλλοι, βρήκαν φρικτό θάνατο στα στρατόπεδα συγκέντρωσης από τους ναζί αλλά και τους πρόθυμους συμμάχους τους, όπως οι Κροάτες φασίστες «Ουστάσι» ή οι Ρουμάνοι ομοϊδεάτες τους «Σιδηροφρουροί» και οι δορυφορικές κυβερνήσεις, όπως του γαλλικού Vichy. Ωστόσο,πρόθυμος συνεργός – ή στην καλύτερη περίπτωση, παθητικός θεατής – στάθηκε η ίδια η γερμανική κοινωνία

Η ρατσιστική βία του ναζιστικού κράτους αποτέλεσαν ιστορική πρωτοτυπία για την Ευρώπη. Η αρνητική αυτή πρωτοτυπία έγκειται στη δίχως προηγούμενο σε μαζικότητα των θυμάτων, στη συστηματοποίηση, στην αγριότητα και στην ποικιλία μεθόδων. 

ΠΗΓΕΣ

1.    Γαγανάκης Κ, Κοινωνική και Οικονομική Ιστορία της Ευρώπης, Εκδ. ΕΑΠ, Πάτρα 1999
2. Δρίτσα Μαργαρ. (επίμ)/ Θέματα οικονομικής και κοινωνικής ιστορίας της Ευρώπης/ Εκδ. ΕΑΠ/ Πάτρα 2008
3. Ράπτης Κώστας/ Γενική Ιστορία της Ευρώπης κατά τον 19^ο και τον 20^ο αιώνα/ Εκδόσεις ΕΑΠ/ Πάτρα 2000